Wszystko na tym świecie jest bardziej lub mniej skondensowaną energią. I twory nieorganiczne takie jak głazy narzutowe, szczyty gór, woda w rzekach i jeziorach czy budowle wykonane ręką człowieka, jak również organizmy żywe: rośliny (np. malownicze drzewa w lesie), zwierząta (takie jak np. zamieszczone na zdjęciach: jeżyk, wróbelek, salamandra czy żuczki), a także człowiek.

 

Człowiek w części fizycznej składa się z miliardów komórek odżywianych płynami tkankowymi takimi jak krew i limfa, a w części niematerialnej z warstw zasilanych energią życiową, pobieraną bezpośrednio z ziemi lub z kosmosu, płynącą tak zwanymi merydianami lub jak kto woli kanałami energetycznymi. Inaczej mówiąc, ludzkie ciało zbudowane jest z materialnego centrum i warstw subtelnych będących świetlistą aurą dookoła niego. Jest to oczywiście duże uproszczenie.

 

Nasze ciało w dawnych czasach, gdy byliśmy bezbronni wobec natury, skazani na walkę o przetrwanie, wytworzyło reakcję samozachowawczą związaną ze zwiększeniem poziomu kortyzolu i adrenaliny, polegającą na walce lub ucieczce.

Reakcja ta mobilizuje cały organizm, przekierowuje krew z układu trawiennego, immunologicznego i innych nieistotnych w chwili zagrożenia organów do naszych kończyn, abyśmy mogli walczyć lub uciec. Czyli robi wszystko, aby przeżyć. Jest ona nazywana stresem, pozostała w nas do dnia dzisiejszego i jak dawniej ratuje nam życie, gdy wymagają tego okoliczności. Jednak po zakończeniu akcji ratunkowej stres powinien zostać rozładowany.

W przeciwnym wypadku, powstaje chaos w organizmie. Jego skutkiem w pierwszej kolejności są zmiany w naszych energetycznych powłokach. Energia przestaje swobodnie przepływać w merydianach, świetlistej kolorowej aurze zaczyna brakować blasku, ciemne barwy zajmują miejsce jasnych, radosnych kolorów, a zewnętrzna powierzchnia otaczającego nas kokonu energii z gładkiej staje się poszarpana. W aurze powstają liczne dziury.

 

Gdy stres nadal nam towarzyszy, w następnej kolejności ofiarą braku energii staje się ciało fizyczne. Przysadka mózgowa, która jest centrum pośredniczącym w wydzielaniu hormonów do krwioobiegu, przestaje prawidłowo pracować. Podwzgórze, które odgrywa rolę procesora dla całego mózgu,  połączone jest nerwami z każdą jego częścią, a z resztą organizmu dzięki hormonom, produkowanym przez siebie samo i uwalnianym przez przysadkę mózgową również zaczyna niedomagać.

Pojawiają się problemy z:

   - ciśnieniem tętniczy krwi,

   - temperaturą ciała,

   - regulacją ilości wody w organizmie (odczuwaniem pragnienia i funkcjonowaniem nerek),

   - kurczliwością macicy,

   - produkcją mleka w piersiach,

   - popędami emocjonalnymi,

   - hormonem wzrostu,

   - pracą nadnerczy,

   - hormonami tarczycy,

   - funkcjonowaniem organów płciowych.

Inaczej mówiąc zaczynamy chorować, choć tak naprawdę nie widzimy powodu dlaczego. A wszystko to spowodowane jest przez ciągły stres, w którym żyjemy, który jest tak wszechobecny, że przestaliśmy go zauwazać. To właśnie on powoduje braki w dostawie odpowiedniej ilości enerii organizmowi. I tylko poprzez jego usunięcie metodami traktującymi ciało całościowo jesteśmy w stanie naprawić zło, które wyrządził czyli powrócić do zdrowia.

Bardzo skuteczną metodą w odzyskiwaniu zakłóconej równowagi organizmu, czyli powrocie do zdrowia, jest refleksologia we wszystkich swych odmianach: refleksologia stóp, refleksologia twarzy i głowy oraz refleksologia dłoni.

dyplomowany refleksolog Urszula Mazurkiewicz