Choroby autoimmunologiczne, czyli choroby gdzie własny organizm niszczy samego siebie, których przykładem są np.: zapalenie tarczycy zwane Hashimoto, stwardnienie rozsiane, miastenia gravis, toczeń rumieniowaty układowy, to nie wyrok. To informacja, że dzieje się „coś niedobrego” w naszym organizmie, że trzeba zwrócić uwagę na to jak wygląda nasze życie. Trzeba zastanowić się, co jemy, co pijemy, jakie mamy nałogi czy przyzwyczajenia, jak traktujemy drugiego człowieka, jak odnosimy się do innych żywych istot czy nawet tych, co podobno nie mają duszy, czyli „rzeczy martwych”. Ile w nas frustracji i negatywnych myśli. W jaki sposób dajemy sobie radę ze stresem. Jak odpoczywamy, czy siedząc przed telewizorem albo z grami „komputerowymi” czy na powietrzu, z buzią skierowaną na słoneczko, w otoczeniu drzew, roślin i zwierząt albo innych ludzi. Czy zauważamy jak słońce lśni na kropelkach rosy wiszących na źdźbłach trawy w chłodny poranek, albo uroki drogi do pracy, którą każdego dnia przemierzamy dwukrotnie do i z pracy, a może idziemy zatopieni w kłębiących się pod czaszką „czarnych” myślach, nie zdając sobie sprawy, kiedy dotarliśmy już do miejsca przeznaczenia?